Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009

ΜΟΝΤΙΛΙΑΝΙ

Τίτλος έργου "Καρυάτιδα " 1911-12
Ελαιογραφία σε μουσαμά,
72,5χ 50 εκ.
Ντύσελντορφ, Συλλογές
Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας


Mademoiselle Grain de Cafe(=Δεσποινίς κόκκος καφέ) ήταν το παρωνύμιο που επέλεξε γι'αυτή την καρυάτιδα ο Paul Alexandre, ο οποίος <<μύησε >> τον Μοντιλιάνι στον κόσμο της αφρικανικής τέχνης. Η λιτότητα εκφραστικών μέσων, η οποία αποτελεί την βάση της τέχνης αυτής ,αποτέλεσε κλειδί για τον ζωγράφο και γλύπτη από το Λιβόρνο.Σύμφωνα με τον Enrico Mascelloni,στις καρυάτιδες που ζωγράφισε ο Μοντιλιάνι, είναι ορατές οι συγγένειες με τις << καρυάτιδες>> των Γιόρουμπα,οι οποίες προέρχονται από την Νιγηρία. Ο Mascelloni προσθέτει ότι άλλες καρυάτιδες έχουν προφανή σχέση με <<ορισμένα έργα από την Εγγύς Ανατολή, ιδιαίτερα από την Αίγυπτο>> (1988), για τα οποία γνωρίζουμε ότι ο Μοντιλιάνι έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον εκείνα τα χρόνια, όπως αναφέρει και η ρωσίδα ποιήτρια Άννα Αχμάτοβα , στη μαρτυρία της σχετικά με τον καλλιτέχνη(1964).Οι πολλές προσωπογραφίες της Αχμάτοβα που φιλοτέχνησε ο Μοντιλιάνι οδήγησαν τη Natalia Lyanda να προτείνει μια άμεση σχέση μεταξύ της ποιήτριας και της Mademoiselle Grain de cafe .Καθώς η ποιήτρια και ο ζωγράφος είχαν πολύ στενή σχέση ιδιαίτερα το 1911, κατά τη Lyanda ο Μοντιλιάνι θα μπορούσε να έχει εμπνευστεί από την μορφή της Άννας τη συγκεκριμένη καρυάτιδα.
Στο δεξί μηρό της γυναικείας μορφής διακρίνεται ένα πρόσωπο ,ενώ πίσω της , η μορφή ενός άντρα.

Κείμενο:Francesca Marini

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

ΜΟΝΤΙΛΙΑΝΙ


Τίτλος του έργου: ''Καθιστό γυμνό'' 1917
Ελαιογραφία σε μουσαμά,
92χ67,5 εκ.
villeneuve d' Ascg,
Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης,
δωρεά Cenevieve
και jean masurel


Στην περίοδο 1916-17 αντιστοιχεί μια σειρά γυναικείων γυμνών,τα οποία πιθανότατα φιλοτέχνησε ο Μοντιλιάνι στο σπίτι του Leopold Zborowski.Αφού υποδέχτηκε τον ζωγράφο στο ξενοδοχείο στο οποίο έμενε, όταν μετακόμισε στη Rue Joseph Bara ο Zborowski του διέθετε το μεγαλύτερο δωμάτιο του σπιτιού, την τραπεζαρία, ώστε να μπορεί να εργάζεται άνετα.
Εκείνη την περίοδο ,ο Μοντιλιάνι διακόπτει την σχέση του με τη δημοσιογράφο Beatrice Hastings και ,πριν γνωρίσει την γυναίκα με την οποία θα έμενε μαζί μέχρι το τέλος της ζωής του, είχε μια ακόμα σχέση μ'ένα από τα μοντέλα του. Δεν επρόκειτο για μια από τις τόσες κοπέλες που πόζαραν σε ζωγράφους προκειμένου να βγάλουν λίγα χρήματα για να αγοράσουν ποτό και ναρκωτικά, αλλά για μια φοιτήτρια από τον καναδά, τη Simone Thiroux, η οποία προσπάθησε να έρθει ξανά σε επαφή με τον ζωγράφο αρκετά μετά το τέλος της σχέσης τους, ίσως επειδή είχε αποκτήσει μαζί του έναν γιό, ο οποίος , μετά το θάνατο της μητέρας του το 1921, υιοθετήθηκε από γαλλική οικογένεια και ποτέ δεν μαθεύτηκε τίποτε άλλο γι'αυτόν (modigliani,1958 ). Ωστόσο ,δυστυχώς, η Simone Thiroux δεν αναγνωρίζεται με βεβαιότητα σε κανένα από τα γυμνά του Μοντιλιάνι, αν και η συχνότητα με την οποία εμφανίζονται ορισμένα πρόσωπα σε σχέση με άλλα είναι ίσως ενδεικτική.
Κείμενο : Francesca Marini

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009

ΚΛΙΜΤ

Τίτλος του έργου:" Οι τρεις σταθμοί της ζωής "
Έργο του Κλίμτ 1905
Ελαιογραφία σε μουσαμά
180χ180εκ.
Ρώμη ,Εθνική Πινακοθήκη
Μοντέρνας τέχνης

Πρόκειται για ένα από τα λιγοστά έργα του Κλίμτ που βρίσκονται στην Ιταλία.Ο πίνακας,που βραβεύτηκε με το χρυσό μετάλλιο στη Διεθνή Έκθεση της Ρώμης το 1911,αποκτήθηκε τον επόμενο χρόνο από την Πινακοθήκη μοντέρνας Τέχνης της ίδιας πόλης.Το γεγονός αποτελούσε ένδειξη της διεθνούς καταξίωσης του Κλίμτ,ο οποίος την περίοδο εκείνη εξέθετε όλο και πιο συχνά στο εξωτερικό.
Για το θέμα αυτό ο Κλίμτ επιλέγει μια μεγάλων διαστάσεων ,τετράγωνη ζωγραφική επιφάνεια,σχήμα το οποίο θα χρησιμοποιεί στο εξής με ολοένα και μεγαλύτερη συχνότητα και όχι μόνο στις τοπιογραφίες του.Και σε αυτή την περίπτωση ,έχουμε να κάνουμε με μια αλληγορία,καθώς ο καλλιτέχνης αποδίδει τους σταθμούς της ζωής μέσω τριών γυναικείων μορφών διαφορετικής ηλικίας.Μια νεαρή μητέρα ,κρατά σφιχτά στην αγκαλιά της την μικρή της κόρη.Οι δυό τους είναι κοιμισμένες και η γαλήνη που αποπνέουν έρχεται σε έντονη όσο και σκόπιμη αντίθεση με τη γεροντική ηλικία.Αυτή ενσαρκώνεται από μια ηλικιωμένη γυναίκα,με μαραμένο σώμα και με το πρόσωπο καλυμμένο από το ένα της χέρι και από τα μακριά ,γκρίζα μαλλιά της.Το θέμα του πίνακα ξεπερνά ,έτσι,τη σημασία του τίτλου,για να μετατραπεί σ'ενα είδος μεταφυσικού στοχασμού.Η μορφή της ηλικιωμένης γυναίκας δείχνει επιπλέον ότι το ύφος του Κλίμτ έχει αρχίζει να αλλάζει,κινούμενο όλο και περισσότερο προς την κατεύθυνση του Εξπρεσιονισμού.Το φόντο παρουσιάζει ,με τη σειρά του,επίσης νέα στοιχεία .μπορεί οι τρείς μορφές να είναι τυλιγμένες σ'ενα πολύχρωμο διακοσμητικό "κουκούλι",εντούτοις το μεγαλύτερο μέρος του φόντου είναι πολύ πιο λιτό.Χωρισμένο όπως είναι σε μια μεγάλη μαύρη λωρ'ιδα και σε ακανόνιστα χρωματισμένη καφέ επιφάνεια,θα μπορούσε να πει κανείς ότι το φόντο προαναγγέλει τον αφηρημένο Εξπρεσιονισμό.

Κείμενο:federica Armiraglio